Ի՞նչ է ինձ համար պատիժը

Իմ կարծիքով ամեն բան ձևավորվում և խորանում է փոքր հասակում ստացած դաստիարակությունից, քանի որ մանկուց է ձևավորվում մարդու բնավորությունն ու աշխարհայացքը։

Մայրիկս, լինելով մանկավարժ, երբեք ինձ չի պատժել որևէ սխալի կամ վատ արարքի համար։ Բարկանալը և պատժելը տարբեր բաներ են։ Մայրիկս բարկանում է իմ գործած տարբեր արարքների վրա, բայց որպես պատիժ՝ օրինակ՝ հեռախոսից զրկել, արգելել շփվել ընկերներիս հետ և նման բաներ, ես երբեք չեմ ունեցել։ Գուցե դա նրանից է, որ մայրիկս ինձ շատ է սիրում, կամ իր մասնագիտությունից ելնելով՝ չի ընդունում «պատժել երեխային» հասկացությունը։ Ես սովորաբար միշտ լսում եմ մայրիկիս, երբ ինձ վրա բարկանում է, մտածում եմ նրա ասածների շուրջ և դրանից հետո աշխատում եմ նույն սխալը հաջորդ անգամ չկրկնել։ Ես ինքս չեմ ընդունում «երեխային պատժել» տարբերակը։ Կարելի է մարդուն բացատրել, բայց բոլորը չեն, որ հասկանում և ընդունում են այդ բացատրությունը։ Այդ պատճառով փոքր հասակից մարդու դաստիարակության մեջ պետք է սերմանել «լսե՛լ և այդ լսածի մասին մտածե՛լ» հասկացությունը։ Ես ինքս հենց այդպես էլ վարվում եմ։

Գրում է  Արփի Մարգարյանը:
Զբոսաշրջային ծառայությունների կազմակերպում՝ օտար լեզվի խորացված իմացությամբ բաժնի առաջին կուրսի ուսանող